21 Şubat 2016 Pazar

BAŞLIK

Artık kurtulabilmesi için bir şansı vardı.Kendi ayakları üzerinde durabilmesi için bir yolu.Üniversiteyi kazanmak...
Üniversiteyi kazanacak ve ailesini bu sefil hayattan kurtaracaktı.
Yine oturduğu masanın başında hayaller kurmaya başlamıştı.Hayallerinde üniversiteyi kazanıyor,ailesini refah içinde yaşatıyor.Ailesi de ona güveniyor bu yoksul hayattan kurtulmayı kızlarına baglıyorlardı.Günler geçiyor üniversite sınavı yaklaşıyordu. Genç kız bu arada sürekli çalışıyor çalışıyor çalışıyordu.Bu hayattan kurtulma isteği onun hırsını daha çok kamçılıyordu.
Nihayet sınav günü gelip çatmış genç kız sınava girmişti.Soruları büyük bir rahatlıkla yapıyor,bu hayattan kurtulmaya daha çok yaklaştığını hissediyordu.Sınavdan çıktığında içi rahattı.İstediği olmuş,üniversite sınavını başarıyla vermişti.
Sonuçlar açıklanmış genç kız İstanbul Üniversitesini kazanmıştı.Yarın yola çıkacak,okuyup ailesini rahata erdirecekti.Annesi büyük bir gurur ve mutlulukla onun eşyalarını bavula yerleştiriyor,gitmesi gereken saati heyecanla bekliyordu.
Otobüs saati geldiğinde gözü yaşlı annesi;her ne kadar ağlamak istese de dimdik duran babasıyla vedalaştı ve otobüse bindi.Yol yağışlı ve sisliydi.Yavaş bir şekilde ilerliyorlardı.
Sonra bütün herkesin kanını donduracak bir şey olmaya başladı.Yolda bir sağa bir sola savruluyorlardı.Genç kız müthiş şekilde korkuyor,oturduğu koltuğa daha çok siniyordu.
En sonunda insanın kulağını sağır eden bir ses duydu,sonrası karanlık...Bir daha hiç uyanmamak üzere uykuya dalmıştı.


KAR

Sessiz bir sis bulutu içinde
Yağan kar
İnsana beyazın sukütunu anımsatarak
Annesini kaybetmiş bir çocuğun telaşı gibi
Yağan kar
Düştüğü yeri bembeyaz bir örtüyle kaplar
Yönünü bulamayan insan gibi bir sağa bir sola
Giden kar
Kanatlarıyla özgürlüğe uçan kuşları hatırlatır.